Izabela z Flemingów Czartoryska

Audiodeskrypcja obrazu „Izabela z Flemingów Czartoryska” Metryczka: Autor: nieznany, kopia mezzotinty Giuseppe Marchi z 1777 r. Miejsce powstania: Polska Data powstania: XIX/XX wiek Technika: olej na płótnie Wymiary: 42x34cm Miejsce przechowywania: pałac, Muzeum Zamoyskich w Kozłówce Portret przedstawia młodą kobietę siedzącą przy klawikordzie. Ujęta jest w półpostaci, zwrócona trzy czwarte w stronę widza. Jej sylwetka zajmuje centralną część obrazu, a tło stanowi ciemnozielona draperia. Izabela z Flemingów Czartoryska ubrana jest w długą suknię w pasy, złocisto-żółte przeplatane zielenią. Materiał miękko układa się na ciele, podkreślony w talii czerwonym pasem. Dekolt sukni ma biały podszyty gorset. Rękawy są długie i wąskie, zakończone mankietem z białej koronki. Na głowie ma dużą, różowo-burą czapkę o miękkiej formie, owiniętą futrzaną opaską. Włosy splecione w warkocz spadają na prawe ramię. Jej twarz jest blada, o delikatnych rysach – wąskim nosie, małych ustach i dużych, jasnych oczach, które patrzą w stronę widza z lekką powagą. Kobieta siedzi na krześle o wysokim oparciu, z lekko skręconym tułowiem. Prawym łokciem opiera się o instrument, w rękach trzyma otwartą książkę z nutami. Na klawikordzie leży kolejne otwarte opracowanie muzyczne. Za instrumentem widoczna jest harfa oraz fragment stołu z paletą malarską i pędzlami, co symbolicznie podkreśla wszechstronne zainteresowania muzyką i sztuką. Kolory obrazu są głębokie i nasycone: zieleń tła kontrastuje ze złocistością sukni, a róż nakrycia głowy ociepla kompozycję. Światło skupia się na postaci, wydobywając twarz, dłonie i strój. Scena utrzymana jest w intymnym, kameralnym nastroju. Postać ukazana została w roli kobiety wykształconej, związanej ze sztuką i kulturą.