Wieńczenie poety

Audiodeskrypcja obrazu Wieńczenie poety (scena antyczna z dwiema kobietami) Metryczka: Autor: Wilhelm Kotarbiński Miejsce powstania: Włochy, Rzym Data powstania: 1881 r. Technika: olej na płótnie Wymiary: 210x158cm Miejsce przechowywania: pałac, Muzeum Zamoyskich w Kozłówce Obraz przedstawia dwie młode kobiety w antykizujących strojach, ukazane na tle architektury przypominającej antyczny ogród lub dziedziniec. Scena ukazana jest w momencie symbolicznego gestu – nakładania wieńca na głowę marmurowego popiersia poety. Gest jest spokojny, pełen namysłu i ceremonialności. Scena utrzymana jest w jasnych, pastelowych barwach. Dominują zielenie, biele i delikatne róże. W centrum obrazu przedstawione są dwie kobiety. Pierwsza stoi po lewej stronie kompozycji. Ubrana jest w białą, luźną tunikę. W dłoniach trzyma wieniec z róż i zielonych gałązek, który zakłada na marmurowe popiersie mężczyzny ustawione na cokole. Ma jasne włosy. Jej twarz jest spokojna, oczy przymknięte, co nadaje scenie charakteru ceremonialnego. Druga kobieta siedzi na bogato zdobionym taborecie po prawej stronie. Jej twarz ma wyraz zadumy. Ubrana jest również w białą szatę, opadającą miękko na podłogę. Ma ciemne włosy, ozdobione czerwonymi kwiatami. Jej głowa zwrócona jest w lewo, w stronę stojącej towarzyszki, a splecione dłonie opiera na kolanie. Na jej kolanach leży bukiet kwiatów.. W tle widoczna jest szara ściana, furtka i pnącza roślin oplatające mur. Po lewej stronie, przy cokole, spoczywa przewrócony kosz, z którego wysypują się kwiaty – róże o różnych odcieniach. Gołębie, które unoszą się w tle z prawej i lewej strony kobiet, wprowadzają delikatny element ruchu i lekkości, kontrastujący ze statycznością postaci ludzkich.